Κεραμεικός

Ο Κεραμεικός οφείλει το όνομά του στην κοινότητα των αγγειοπλαστών (κεραμείς) που είχαν καταλάβει την περιοχή κατά μήκος τις όχθες του Ηριδανού ποταμού.

Τα τείχη της Αθήνας χώριζαν την περιοχή σε δύο τομείς. Το τείχος είχε δύο εισόδους, το Δίπυλον και την Ιερή Πύλη, στο ξεκίνημα των δύο σημαντικότερων δρόμων της Αθήνας, απ’όπου περνούσε η λιτανεία, του Παναθηναϊκού δρόμου που οδηγούσε στην Ακρόπολη και της Ιεράς Οδού που κατέληγε στην Ελευσίνα. Έξω από τα τείχη της πόλης και κατάμήκος των δύο δρόμων βρισκόταν το επίσημο νεκροταφείο της πόλης, που χρησιμοποιήθηκε από τον 9ο αιώνα π.Χ. μέχρι τα τέλη της Ρωμαϊκής περιόδου.

Ήταν σε αυτή την περιοχή που σύγκλιναν οι δρόμοι προς τον Πειραιά, την Ελευσίνα, τη Βοιωτία και την Ακαδημία του Πλάτωνα. Ο δρόμος που ξεκινούσε από την Ακαδημία Πλάτωνος οδηγούσε στο Δίπυλο ενώ η Ιερά Οδός συνέδεε την Ελευσίνα με την Ιερά Πύλη (478 π.Χ.). Η πύλη αυτή προστατευόταν από δύο τετράγωνους πύργους και είχε μία αυλή χωρισμένη σε δύο μέρη, το ένα από τα οποία κατελαμβανόταν από την όχθη του ποταμού. Το Δίπυλο ήταν η μεγαλύτερη και επισημότερη είσοδος της Αθήνας και είχε κατασκευαστεί το 478 π.Χ., όπως προαναφέρθηκε. Είχε δύο διαδρόμους που οδηγούσαν σε μια εσωτερική αυλή με τέσσερις πύργους στις τέσσερις γωνίες της. Από εδώ ξεκινούσε η Παναθηναϊκή πομπή, η πιο σημαντική γιορτή της αρχαίας Αθήνας, που όδευε κατά μήκος του Παναθηναϊκού δρόμου μέχρι την Ακρόπολη. Μεταξύ των δύο εισόδων στεκόταν το Πομπείον, το οποίο ήταν το κτίριο όπου η Παναθηναϊκή Πομπή συνήθως άρχιζε.

Το Πομπείον (5ος αιώνας π.Χ.) ήταν ένα ευρύχωρο κτίριο με μία αυλή περιτρυγιρισμένη από στύλους (περιστύλιο), που χρησιμοποιούταν για τις ετοιμασίες της γιορτής. Τα ιερά αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στην Παναθηναϊκή Πομπή φυλάσσονταν στο Πομπείον. Το νεκροταφείο του Κεραμικού αργότερα επεκτάθηκε και έξω από το Δίπυλο. Η πιο ενδιαφέρουσα περιοχή του ήταν η Οδός των Τάφων, εκατέρωθεν της οποίας βρίσκονταν οι τάφοι πλουσίων Αθηναίων.

Θα βρείτε πληροφορίες για το μουσείο του Κεραμεικού στον τομέα του site “Μουσεία”.

Ταφικά έθιμα στην κλασική Αθήνα Στην αρχαία Αθήνα ήταν συνήθεια οι πολίτες να θάβονται στην Αττική. Η άρνηση εφαρμογής αυτού θεωρούταν ειδεχθής και τιμωρούταν. Τα κοιμητήρια βρίσκονταν συνήθως έξω από τα τείχη της πόλης και οι νεκροί είτε θάβονταν είτε αποτεφρώνονταν. Οι κηδείες αποτελούνταν από τρία μέρη: 1. Την “πρόθεσιν” ή αλλιώς την παραμονή του νεκρού στο σπίτι για τρείς ημέρες, ώστε να     μπορέσουν οι συγγενείς και φίλοι να θρηνήσουν. 2. Την “εκφορά”, δηλαδή τη μεταφορά του αποθανόντα στο κοιμητήριο συνοδεία     σιωπηλής τελετής, έπειτα από την οποία ακολουθούσε η κηδεία. 3. Το “περίδειπνον”, δηλαδή το επικήδειο δείπνο στην οικία του αποθανόντα, όπου     συμμετείχαν οι συγγενείς Η κηδεία συνοδευόταν από σπονδές (ρίξη υγρών στο έδαφος). Αυτό δικαιολογεί τον μεγάλο αριθμό ειδών κεραμικής που βρέθηκαν κοντά στους τάφους. Κάποιες φορές τοποθετούνταν ακριβότερα αναθήματα (τάματα) στον τάφο. Άτομα υψηλότερων κοινωνικών και οικονομικών θέσεων εξέφραζαν την κοινωνική τους θέση με ανέγερση ταφικών μνημείων, που ακολουθούσαν καθορισμένους νόμους. Έπειτα από την κηδεία, οι συγγενείς πρώτου βαθμού όφειλαν να πραγματοποιούν τελετές σε καθορισμένες ημερομηνίες πστη μνήμη του αποθανόντα.

Ώρες λειτουργίας και τιμή εισιτηρίου
οδός Ερμού 148
Κεραμεικός