Μια περιπέτεια...

Κάποιες φορές νομίζει κάποιος ότι στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερα εστιατόρια από τους ανθρώπους, αλλά αυτό συνεπάγεται και μεγάλη ποικιλία στο φαγητό. Μπορείτε να βρείτε σχεδόν οποιοδήποτε είδος φαγητού στην Αθήνα και δε χρειάζεται να πάτε μακριά για να το βρείτε. Προτείνουμε να δοκιμάσετε την παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα και να αφήσετε για λίγο στην άκρη τα hamburgers.

Το να πάτε έξω να φάτε στην Αθήνα είναι μια περιπέτεια. Από φαγητό “στο χέρι”, όπως ένα κουλούρι από πλανόδιο πωλητή, μέχρι το γαλακτομπούρεκο, την τυρόπιτα και φυσικά το σουβλάκι. Μπορείτε να έχετε ένα πλήρες γεύμα απλά διασχίζοντας τους δρόμους, όπου σίγουρα θα βρείτε κάτι.

Τα fast-food (“ταχυφαγεία” στα ελληνικά) προστέθηκαν στις παραδοσιακές ταβέρνες στις οποίες μπορείτε να γευματίσετε καλά και, γιατί όχι, φθηνά. Κινέζικο, Γαλλικό, Γερμανικό, Ιταλικό, Κορεάτικο ή Ρώσικο εστιατόριο, όπως και να το ονοματίσετε, η Αθήνα ικανοποιεί όλα τα γαστριμαργικά γούστα.

Τα ελληνικά κρασιά αποτελούσαν τον φτωχό συγγενη της ρετσίνας, κρασί με ρετσίνι πεύκου, αλλά αυτό πλέον αποτελεί παρελθόν. Στις μέρες μας, τα ελληνικά κρασιά ανεβαίνουν όλο και γαστρονομικά στην υποληψη των γευσιγνώστων διεθνώς και κάποια από αυτά κατέχουν ιδιαίτερη θέση.

Ούζο! Ούζο??? Δε μπορούμε να πούμε και πολλά για κάτι τόσο ελληνικό όσο είναι και το ούζο. Το πίνετε και αρχίζετε να...τραγουδάτε.

Τρώγοντας έξω

Οι επισκέπτες είτε λατρεύουν είτε μισούν το ελληνικό φαγητό. Τα ιδιαίτερα καυτερά φαγητά σπανίζουν και το αρνί, το ελαιόλαδο και τα ψάρια είναι συνήθη συστατικά. Έτσι, το ελληνικό φαγητό είναι κάτι παραπάνω από τον γύρο. Εαν έχετε γευτεί την ελληνική κουζίνα ως γρήγορο φαγητό σε κάποιο ταχυφαγείο του εξωτερικού, θα εκπλαγείτε. Η Αθήνα διαθέτει ευρεία ποικιλία από εστιατόρια, πολυτελείας ή φτηνά. Τα “εστιατόρια” είναι λίγο ακριβότερα του συνηθισμένου, ενώ οι “ταβέρνες” είναι περισσότερο λαϊκού τύπου και συνήθως φθηνότερες ενώ τις περισσότερες φορές είναι οικογενειακές επιχειρήσεις. Οι ψησταριές έχουν να κάνουν κυρίως με το ψητό κρέας και οι ψαροταβέρνες ειδικεύονται στα θαλασσινά πιάτα. Πάνω απ’όλα, το ελληνικό φαγητό είναι υγιεινό. Το ελαιόλαδο είναι ιδιαίτερα ευεργετικό και σας προσφέρει κάποια επιπλέον χρόνια για να απολαύσετε την ελληνική κουζίνα.

Η χαρά του να ζείς που διακατέχει τους περισσότερους Έλληνες είναι μεταδοτική. Ένα βράδι έξω με φίλους, είτε είναι στο κέντρο της πόλης, είτε σε ένα χωριό ενός νησιού, θα χαραχθεί στη μνήμη σας και θα είναι οικονομικό. Οι Έλληνες ανέκαθεν χρησιμοποιούσαν το βραδινό γεύμα σαν ευκαιρία διασκέδασης. Γευματίζουν αργά το βράδι και προτιμούν τα υπαίθρια μέρη κατά τη διάρκεια των θερμών καλοκαιρινών μηνών, αν και οι περισσότεροι εσωτερικοί χώροι είναι κλιματιζόμενοι. Στα περισσότερα μέρη που έχουν ελληνική πελατεία το προσωπικό είναι ιδιαίτερα φιλικό , εξυπηρετικό και η ατμόσφαιρα οικογενειακή. Συχνά όταν πάτε σε ένα τέτοιο εστιατόριο, αφότου βρείτε τραπέζι, μπορείτε να πάτε στην κουζίνα και να δείτε τί μπορούν να σας ετοιμάσουν για να γευματίσετε.

Ο σερβιτόρος δε θα βρίσκεται στο τραπέζι σας κάθε πέντε λεπτά, άρα θα πρέπει να κεντρίσετε εσείς την προσοχή του, σε περίπτωση που χρειάζεστε κάτι. Είναι επίσης σύνηθες να παραγγέλνετε κάτι επιπλέον που είδατε να σερβίρουν σε άλλο τραπέζι και σας φάνηκε ενδιαφέρον, ακόμα και αν τα πιάτα βρίσκονται στο τραπέζι σας. Στην τελική τιμή συμπεριλαμβάνεται 15% ποσοστό του σερβιτόρου, άρα δεν είναι επιτακτική η ανάγκη να αφήσετε φιλοδώρημα, αν και πάντα μπορείτε να αφήσετε κάτι για τον σερβιτόρο που καθαρίζει το τραπέζι.

Ένα γεύμα στην Ελλάδα αναδεικνύεται από μια σειρά ορντέβρ, ζεστά και κρύα (μεζέδες), που σερβίρονται σε μικρά πιάτα στο κέντρο του τραπεζιού. Οι Έλληνες μπορεί να μην είναι αυθεντία στις σούπες, αλλά αυτές που υπάρχουν είναι η κάθε μία ένα πλήρες γεύμα.

Οι μεζέδες μπορεί να είναι μελιτζανοσαλάτα, ταραμοσαλάτα, ντολμαδάκια, καλαμαράκια, τυροπιτάκια, κολοκυθάκια τηγανητά και συνήθως συνοδεύονται από τζατζίκι, κεφτέδες, χταπόδι και άλλα.

Τα κυρίως πιάτα μπορεί να είναι “της ώρας”, μαγειρευτά ή ψητό ψάρι. Επίσης υπάρχουν πολλά είδη κρέατος, γύρος και φυσικά σουβλάκι. Τα ψάρια και τα οστρακοειδή είναι εξαιρετικά όταν πιάνονται και μαγειρεύονται την ίδια ημέρα.

Η σαλάτα συνήθως παραγγέλλεται με το κυρίως πιάτο και μπορεί να περιέχει φρέσκα λαχανικά ή βραστά χόρτα, όπως ραδίκια. Όλα τα λαχανικά εποχής, όπως οι αγγινάρες, τα φασόλια, ο αρακάς, τα καρότα, συχνά μαγειρεύοματι και σερβρίρονται μαζί με το κυρίως πιάτο.

Υπάρχει ποικιλία τυριών που φτιάχνονται στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται και κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τοπικά τυριά. Ωστόσο, τα πιο συνηθισμένα τυριά που σερβίρονται στα εστιατόρια είναι η φέτα, το κασέρι, η γραβιέρα και το μανούρι. Το τυρί συνήθως καταναλώνεται με ψωμί, η γεύση του οποίου μπορεί να διαφέρει πολύ ανάλογα με την περιοχή.

Τα επιδόρπια περιλαμβάνουν μπακλαβά και καταϊφι. Το καλοκαίρι, όμως, τα γλυκά μπορεί να δώσουν τη θέση τους σε φρέσκα φρούτα, όπως ροδάκινα, πεπόνι, καρπούζι, σταφύλια και αχλάδια.

Ο ελληνικός καφές μοιάζει πολύ με τον αραβικό καφέ. Το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει πάντα να θυμάστε είναι να ξεκαθαρίζετε πώς τον θέλετε, όταν παραγγέλλετε: πικρό, μέτριο και γλυκό. Ο καφές συνήθως σερβίρεται με ένα ποτήρι νερό.

Το ελληνικό hamburger”

Ένα από τα πιο διάσημα και πιο δημοφιλή ελληνικά φαγητά είναι το σουβλάκι. Το κρέας του μπορεί να είναι χοιρινό, αρνίσιο ή μοσχαρίσιο και σερβίρεται σε στρογγυλή πίτα συνοδευόμενο από μαρούλι, ντομάτα, κρεμμύδια, τζατζίκι και πατάτες τηγανητές. Στην περίπτωση που το παίρνετε μαζί σας, η πίτα είναι τυλιγμένη. Το σουβλάκι είναι για την Ελλάδα ότι και το hamburger για την Αμερική.

Υπάρχουν πολλά καλά “σουβλατζίδικα” στην Αθήνα και ειδικά στην οδό Μητροπόλεως, κοντά στην Πλατεία Μοναστηρακίου. Ένα από τα καλύτερα εστιατόρια κατά τη γνώμη μας είναι το εστιατόριο “Μπαϊρακτάρης”. Είναι πάντα πολυσύχναστο και οι σερβιτόροι φωνάζουν συνεχώς τις παραγγελίες, αλλά είναι πολύ φιλικοί και δε χρειάζεται να περιμένετε πολύ. Επίσης σερβίρουν το καλύτερο τζατζίκι που έχετε γευτεί. Μπορείτε να απολαύσετε το σουβλάκι σας στο εστιατόριο ή να το πάρετε μαζί σας, αφού δεν είναι ιδιαίτερα ακριβό. Όταν ψάχνετε για ένα γρήγορο γεύμα, λοιπόν, μπορείτε κάλλιστα να επιλέξετε το σουβλάκι για εσάς και τα παιδιά σας.

Διεύθυνση: οδός Μητροπόλεως και Πλατεία Μοναστηρακίου 2

Το ελληνικό κρασί

Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν το κρασί και λάτρευνα τον θεό του κρασιού, Διόνυσο, για το πολύτιμο δώρο του. Το κρασί ήταν η βάση μεγάλων φεστιβάλ και τελετών. Παράγεται στην Ελλάδα εδώ και πάνω από χίλια χρόνια. Η μακρά ιστορία του κρασιού και του τρόπου παρασκευής του έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ιστορίας του τόπου.

Η ιστορία του ελληνικού κρασιού, περίπου 6000 χρόνων, έχει δώσει στα τοπικά κρασιά μια ξεχωριστή ταυτότητα. Μάλιστα, τα τελευταία 20 χρόνια οι Έλληνες παραγωγοί κρασιού προωθούν την έννοια της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).

Το ελληνικό κρασί παράγεται σε όλη την Ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά. Οι αμπελώνες μεγαλώνουν σε πλαγιές βουνών μέχρι τα 800 περίπου μέτρα υψόμετρο ή και δίπλα στη θάλασσα. Το έδαφος στο οποίο μεγαλώνουν οι περισσότεροι αμπελώνες είναι ασβεστολιθικό. Ωστόσο, κάποιο ποσοστό αυτών μεγαλώνει σε ιδιαίτερα γόνιμο χώμα. Οι αμπελώνες συνήθως είναι διασκορπισμένοι σε μια ευρεία περιοχή, καταλαμβάνοντας, όμως, μικρό μέρος αυτής.

Η ελληνική ύπαιθρος ευνοεί την ύπαρξη μικροκλιμάτων, που με τη σειρά τους επιτρέπουν την καλλιέργεια κάποιων ξεχωριστών ποικιλιών σταφυλιών. Ο συνδυασμός του ήπιου κλίματος, της διαρκούς ηλιοφάνειας και της χαμηλής βροχόπτωσης, κυρίως στην Ανατολική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, δημιουργεί μετρίως γόνιμο χώμα, αλλά αρίστης ποιότητας καλλιέργειες.

Μη βασανίζεστε με σκέψεις του τύπου: πού, πότε, πώς και γιατί, όσον αφορά τα ελληνικά κρασιά. Απλά καθήστε και απολαύστε τα.

Ρετσίνα

Η ρετσίνα έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα άγει την καταγωγή της από την Αττική, πριν από περισσότερο από 3000 χρόνια. Γεννήθηκε χάρη στην ανάγκη συντήρησης και μεταφοράς κρασιού σε δοχεία σφραγισμένα με κουκουνάρια, αφού τα αρχαία ελληνικά κρασιά διέφεραν μεταξύ τους στην ποιότητα και χαλούσαν μετά από κάποιο χρόνο. Για να αποφευχθεί αυτό, τα κρασιά αναμιγνύονταν με εξωτικά συστατικά, όπως βότανα, η ακόμα και με θαλασσινό νερό.

Κατά τους αρχαϊκούς χρόνους, η ρετσίνα πήρε την τελική της μορφή όπως την ξέρουμε σήμερα, χάρη στη χρήση του ρετσινιού κατά την παρασκευή της. Από τότε τίποτα δεν άλλαξε και η ρετσίνα είναι ένα από τα εθνικά ποτά της Ελλάδας, μαζί με το ούζο.
Η ρετσίνα είναι 100% ελληνικό προϊόν και δεν παράγεται πουθενά αλλού στον κόσμο εκτός από την Ελλάδα. Το ρετσίνι της προσδίδει ζουμερή και γεμάτη γεύση.

Σήμερα η ρετσίνα παράγεται σχεδόν σε όλα τα μήρη της Ελλάδας, αλλά η καλύτερη θεωρείται η Αττική ρετσίνα.

Το χρώμα της μπορεί να είναι λευκό ή ροζέ και σερβίρεται κρύα. Είναι ιδανική σαν συνοδευτικό ποτό για σχεδόν όλα τα ελληνικά πιάτα. Όπως ολα τα ελληνικά ποτά, είναι αναμφισβήτιτα καλύτερη όταν συνοδεύει ελληνικά φαγητά, ειδικά τους μεζέδες και τα ορεκτικά.

Κάποιοι άνθρωποι, κυρίως ξένοι, λένε ότι η ρετσινα έχει τη δική της ιδιαίτερη γεύση. Άλλοι πάλι λένε ότι έχει χυμώδες άρωμα και έντονο το στοιχείο του ρετσινιού. Σας προκαλούμε να τη δοκιμάσετε, γιατί αν δεν το κάνετε, δεν ξέρετε τι θα έχετε χασει. Το καλύτερο είναι φυσικά να τη δοκιμάσετε στον φυσικό της χώρο...

Ούζο

Το ούζο είναι ελληνικό ποτό αρωματισμένο με γλυκάνισο, ευρέως γνωστό στην Ελλάδα και θεωρείται ως το εθνικό ποτό.

Η ιστορία του ούζου δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά κάποιοι ισχυρίζονται ότι άγει την καταγωγή του στην αρχαιότητα, με τη σημερινή του μορφή ή άλλη. Μετά το ούζο έκανε την εμφάνισή της η ρακή, ένα ποτό που παρασκευαζόταν κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής και της Οθωμανικής αυτοκρατορίαςκαι ήταν πολύ καλής ποιότητας. Παρόμοια ποτά με το ίδιο όνομα παρασκευάζονται ακόμα στην Τουρκία και τις αραβικές χώρες.

Η σύγχρονη παραγωγή ούζου έντάθηκε τον 19ο αιώνα, μετά την ανξαρτητοποίηση της Ελλάδας, με το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής να συγκεντρώνεται στο νησί της Λέσβου, που διεκδικεί τον τίτλο του τόπου καταγωγής του ποτού. Το 1932 οι παραγωγοί ούζου ανέπτυξαν μια μέθοδο απόσταξης σε χάλκινα αποστακτήρια, που τώρα θεωρείται η σωστή μέθοδος παραγωγής του. Πάντως, αν δε σας αρέσουν τα ποτά του τύπου λικέρ, δε θα σας αρέσει το ούζο.

Στη σύγχρονη Ελλάδα τα ουζερί μπορείτε να τα βρείτε σχεδόν σε κάθε πόλη και χωριό. Σερβίρεται ούζο με μεζέδες, ορεκτικά, όπως χταπόδι, σαλάτα, σαρδέλες, καλαμάρι και οστρακοειδή εκτός των άλλων. Το ούζο πίνεται αργά, ενώ μπορείτε να προσθέσετε νερό ή/και παγάκια, και συνοδεύεται από μεζέδες. Εαν έχετε παρέα μαζί σας, μπορεί να απολαμβάνετε το ούζο για ώρες.

Σε πολλές περιοχές, επίσης, παρασκευάζεται το τσίπουρο, που ανήκει στην ομάδα του ούζου. Η γεύση του ούζου διαφέρει από παραγωγό σε παραγωγό, αλλά οι περισσότεροι Έλληνες προτιμούν το σπιτικό τσίπουρο που παρασκευάζεται στην περιοχή τους, από τις συνηθισμένες μάρκες ούζου που βρίσκουμε στα σούπερ-μάρκετ. Επίσης, παραδοσιακός τρόπος καλωσορίσματος, όταν επισκέπτεστε το Άγιο Όρος είναι ένα μικρό ποτήρι τσίπουρο και λουκούμια που σας προσφέρονται από τους μοναχούς.

Μεταξά

Το Μεταξά είναι ένα ιδιαίτερο είδος ποτού που παρασκευάστηκε για πρώτη φορά στην Αττική το 1888 από έναν έμπορο μεταξιού, τον Σπύρο Μεταξά. Από τότε το ποτό έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση για την ποιότητα και τη γεύση του.

Το Μεταξά είναι από τα πιο διάσημα ελληνικά ποτά παγκομίως. Πολλές φορές συγχέεται με το μπράντυ, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Παράγεται από διάφορες ποικιλίες σταφυλιών όπως οι Σαββατιανή, η Σουλτανίνα και η μαύρη Κορινθιακή, και αποστάζεται δύο φορές. Έπειτα “παντρεύεται” με κρασί από μοσχοστάφυλλο από τη Σάμο και τη Λήμνο, αναμειγνύεται με ένα μυστικό μείγμα βοτάνων και τέλος ωριμάζει σε χειροποίητα δοχεία βελανιδιάς.

Στην παγκόσμια αγορά, το Μεταξά είναι διαθέσιμο σε τρείς εκδόσεις: τριών, πέντε και επτά αστέρων. Κάθε αστέρι αντιπροσωπεύει και κάθε χρόνο που το Μεταξά παραμένει στα δρύινα δοχεία, έτσι το Μεταξά επτά αστέρων είναι το ωριμότερο των προαναφερθέντων και περιζήτητο. Γενικά είναι εύκολο να βρείτε το τριών και πέντε αστέρων στα περισσότερα καταστήματα που πωλούν ποτά, αλλά κάποιες φορές είναι δύσκολο να βρείτε το Μεταξά επτά αστέρων. Τα πράγματα είναι ευκολότερα στην ελληνική αγορά. Η διαθέσιμη σειρά που μπορείτε να βρείτε είναι:

Δεν υπάρχει διαφορά όσον αφορά την ποιότητα και τη διαδικασία παρασκευής ανάμεσα στις διαφορετικές εκδόσεις Μεταξά. Όπως σε κάθε οικογένεια, η ηλικία είναι αυτό που διαφοροποιεί τα μέλη. Στην οικογένεια Μεταξά, το τριών αστέρων είναι το νεότερο και το Private Reserve το γηραιότερο.

Κάποιους άλλους τύπους Μεταξά είναι πολύ δύσκολο να τους βρείτε γιατί πωλούνται μόνο σε επιλεγμένα μαγαζιά ανά τον κόσμο. Μερικοί από αυτούς είναι: Metaxa Centenary, Metaxa Rhodes, Metaxa Golden Reserve, Metaxa Grand Olympian Reserve και το Metaxa Golden Age. Όλοι οι παραπάνω τύποι Μεταξά εμφιαλώθηκαν σε ειδικές περιπτώσεις αφού αρχικά διατηρήθηκαν σε διαλεγμένα δρύινα βαρέλια που φυλάσσονται στις αποθήκες Μεταξά.

Social Bookmarking